Tekeningen en collages ontstaan bij mij vaak door spontaan proberen, zoeken en kijken en dan levert het in een aantal gevallen een mooi of interessant beeld op.
Maar wat wil je ermee zeggen? wordt dan gevraagd. Dat weet ik niet altijd, maar vaak kan ik er achteraf wel een betekenis aan geven. Waar ik zelf sterk in geloof is de energie die ik in een werk stop als ik ermee bezig ben. En mijn idee is dat als ik werk vanuit vooraf bedachte concepten of ideeen dat ik dan teveel in mijn hoofd zit en er te weinig energie meekomt in de tekening. Dus als ik spontaan iets maak komt er iets moois of interessants uit en als ik werk vanuit een idee wordt het erg bedacht en daardoor minder aantrekkelijk. 
 
Sinds kort heb ik een kunstcoach, een leermeester zo u wilt, en die is van mening dat ik heel goed vanuit gevoel kan werken en dat ik daarna afstand kan nemen en dan met het hoofd kan kijken en beoordelen. Daarbij doet hij de suggestie om verder te associeren op het thema en vandaaruit nieuw werk te maken. En dat laatste vind ik zo moeilijk.
 
Ik zal een voorbeeld geven. In de krant stond een verhaal over een chinese baby die vastzat in de rioolbuis, door de wc gespoeld door zijn moeder. Het is allemaal goed gekomen, zeg ik er alvast bij.
Er zat een foto bij en het hoofdje van de baby vond ik zo mooi en verstild dat ik dat graag wilde vastleggen. Dat deed ik, met gewassen inkt. En daarna maakte ik er nog 1 en nog 1, en er kwamen eigenlijk vooral buddha's, oude mannenhoofden, tevoorschijn.
 
Ondertussen had ik ook diverse workshops gevolgd over botanisch tekenen en was ik in de ban van het 'los en vrij' (mijn kracht) tekenen van bloemen.
 
En wat nu als ik de chinese baby hoofden van gewassen inkt en de bloemen ga combineren? Dan zal dit vast mooie beelden opleveren, zo dacht ik. En dat was ook zo (foto 2)
 
Alleen, toen liet ik de tekeningen zien aan mijn kunstcoach en vertelde het achterliggende verhaal van de chinese baby. De beelden bleken een heel ander verhaal te vertellen. Hij zag dood, afscheid, bloemen.
Huh? Dus ik vertelde helemaal niet het verhaal dat ik eigenlijk wilde vertellen. Er zat een beeld in mijn hoofd, dat zette ik neer en dat vertelde iets dat er niet was.
Wat nu? Als je dat verhaal toch wilt vertellen kun je verder associeren op het thema, zei mijn kunstcoach. Denk aan buizen, toiletten etc. Deze opdracht nam ik ter harte.
Er volgde een enorme zoektocht in mijn hoofd. China, rood, geel, zwart, anonieme flats, toiletpot, rioolbuis. Sommige onderdelen werden letterlijk vertaald naar het beeld. Ik maakte twee grote collages (een collage op foto 1). Maar ik blijf maar kritisch op het beeld dat is ontstaan. Niet zo goed, niet mooi, te bedacht. Zijn dat belemmerende gedachten of is het werkelijk zo? Wordt mijn werk beter of interessanter als ik het thema doorwerk? Misschien niet altijd. 
Niettemin kan ik openstaan voor het feit dat ik op verschillende manieren kan werken.
1.Het liefst spontaan en spelend. Dan komt er altijd wel iets naar boven. En wellicht dan zonder verhaal, of met een verhaal dat ik achteraf zelf invul. 
2.Of meer vanuit ratio en een van te voren vaststaand idee werken. En ontdekken waar dat me brengt.